Grenzen trekken is geen muur, maar een filter
Waarom ze bij verschillende klanten anders lopen
Geen enkele klant is hetzelfde. Soms verloopt een samenwerking als vanzelf. De communicatie is helder, er is vertrouwen en we begrijpen elkaar zonder al te veel woorden. Maar soms is het trekken van grenzen een worsteling. Niet omdat ik geen grenzen heb,maar omdat het lastig is om ze op het juiste moment, in de juiste toon, en zonder schuldgevoel te bewaken. En juist daar zit mijn leerproces.
Ervaring leert nuance
Een tijdje geleden vroeg een klant me of ik tijdens haar vakantie een aantal taken wilde voortzetten. Geen ingewikkelde taken. Ik zou toegang krijgen tot alles wat ik nodig had. Ze zou bereikbaar zijn, als er echt iets was. Ik twijfelde geen moment. We werkten al langer samen, en ik voelde me gezien, gewaardeerd en vertrouwd. Onze afspraken zijn duidelijk. Zij respecteert mijn werktijden. Ik respecteer haar behoefte aan overzicht. Dus zei ik volmondig: ja.
Een paar maanden later kwam een soortgelijk verzoek van een andere klant. Ook een vakantie. Ook een paar simpele taken. Maar mijn antwoord was anders. Ik voelde weerstand. En die voelde ik niet zomaar. Want hoewel deze klant vriendelijk is, is de communicatie vaak vaag. Af en toe worden er aannames gedaan waar ik geen weet van heb. En regelmatig word ik meegenomen in discussies waar ik geen deel van wil uitmaken. Dus zei ik nee.
Wanneer ik wél doorga bij afwezigheid
Sommige klanten geven mij het vertrouwen én de rust om zelfstandig door te werken tijdens hun afwezigheid. Dat lukt mij vooral in de volgende situaties:
- Er is onderling vertrouwen.
Ik voel me serieus genomen als professional. Mijn keuzes worden gerespecteerd. - De verwachtingen zijn helder.
Ik weet wat er wel en niet van mij verwacht wordt, en dat verandert niet halverwege. - Er is een heldere structuur.
Deadlines zijn haalbaar. Toegang tot systemen en informatie is geregeld. Ik hoef niet te zoeken naar ontbrekende puzzelstukjes. - Het contact is menselijk én professioneel.
We kunnen samen lachen én scherp zijn. Grenzen worden gerespecteerd, van beide kanten. - Mijn werkplezier is voelbaar.
Als ik me vrij voel in mijn denken, dan werk ik met liefde een stapje extra.
Wanneer ik nee zeg
En dan zijn er situaties waarin ik nee zeg. Die herken ik inmiddels beter dan vroeger. Ze hebben bijna altijd te maken met:
- Onduidelijkheid of vaagheid.
Als een opdracht “wel ongeveer zoiets als vorige keer” moet zijn, maar dat nergens wordt vastgelegd, raak ik m’n kompas kwijt. - Ruis tussen meerdere mensen.
Als ik moet kiezen tussen meningen of strategieën, zonder dat ik formeel beslissingen kan nemen, kom ik klem te zitten. - Een gebrek aan wederkerigheid.
Als alles flexibel moet zijn aan mijn kant, maar er geen ruimte is voor mijn behoeften, loopt de samenwerking spaak. - Verkeerde energie.
Mijn intuïtie is messcherp. Als ik me na een opdracht uitgeput voel of hoofdpijn krijg van een discussie, dan weet ik: dit klopt niet. - Onuitgesproken verwachtingen.
Wanneer ik tussen de regels door merk dat er iets van mij verwacht wordt, zonder dat het benoemd wordt, ga ik op de rem. Ook als bepaalde zaken wel belangrijk zijn, maar er niet over gepraat mag worden, dan gaat het niet werken. - Controlerend gedrag.
Als iemand wil meekijken in alles wat ik doe, elk uur wil verantwoorden of ongevraagd feedback stuurt, werkt dat verlammend.
Grenzen als kompas
Wat ik heb geleerd, is dat grenzen niet bedoeld zijn om afstand te scheppen, maar om duidelijkheid te brengen. Ze helpen mij om trouw te blijven aan mijn energie, mijn expertise en mijn waarden.
Grenzen zijn niet voor elke klant hetzelfde. En dat is precies de bedoeling. Want ook mijn rol is niet overal hetzelfde. Soms ben ik uitvoerend, soms strategisch, soms sparringpartner. Elke relatie vraagt om afstemming. Maar één ding is wél overal hetzelfde: ik blijf trouw aan mezelf.
En dat betekent soms: nee zeggen, pauzeren of zelfs afscheid nemen. Niet omdat ik moeilijk doe. Maar omdat ik professioneel wil blijven.
Lees meer persoonlijke verhalen.
